Een alledaagse dag…

Rond half 7 wordt ik vaak wel gewekt door de andere mensen die in ditzelfde huis wonen. Niet veel later sta ik er ook altijd op en ga me wassen. Omdat ik de jongste in huis ben, moet ik altijd wel even op de anderen wachten. Het is weer het einde van de maand en een goed ontbijt heb ik de hele week nog niet echt gehad. Vanochtend delen we daarom een kom met dunne pap.
Op weg naar school kom ik al veel bekenden tegen. Dit is altijd leuk omdat iedereen elkaar vaak hartelijk begroet en ik er naar uitkijk om later in de morgen spelletjes met hun te doen. Als de bel van de school gaat, wacht juffrouw De Meyer al op mij en de kinderen uit groep 3. Eerst wordt er een verhaal uit de bijbel voorgelezen; het gaat over een man die Jonas heette en opgegeten werd door een walvis. Ik geloof het verhaal wel, maar snap niet hoe hij er weer levend uit kon komen. Daarna wordt er gerekend. De sommetjes zijn best moeilijk, want de getallen zijn zo groot dat ik het niet op mijn handen kan tellen. Omdat het toch niet wil lukken, probeer ik een kleurpotlood van Kghomotso die schuin tegenover mij zit te pakken, maar de juf ziet dit en schreeuwt luid tegen mij. Ik voel me niet zo goed meer. Die sommen willen niet lukken en omdat alle andere 40 kinderen in de klas veel te druk zijn, komt juf ook niet uitleggen hoe het nu moet. Was ik maar veel slimmer. Als er op de deur geklopt wordt en een paar kinderen ‘yeah’ beginnen te roepen, weet ik ook ineens weer dat het vrijdag is en we spelletjes gaan spelen met sir Peter van Conquest. Snel rennen we naar het speelveld, terwijl de sir nog met juf De Meyer staat te praten. Vandaag wil hij iets vertellen over hoe we op elkaar moeten passen. Soms snap ik niet wat hij zegt, want hij praat wel een beetje vreemd. Hij zegt dat als we altijd eerst moeten nadenken of we iets zelf ook stom zouden vinden voordat we dat bij een vriendje of vriendinnetje doen. Daarna spelen we nog Fire around the mountain, zingen ‘Let me see your funky chicken’ en we doen tikkertje met de hele groep. Na een uur houden we alweer op. De sir gaat nog met de juf praten omdat Tumi en Deago met elkaar wilden vechten.
Uit school ga ik met mijn zussen Anah en Koketso naar de aftercare bij Conquest. Het is maar een klein stukje wandelen; eerst voorbij de winkel van de Moslim mensen omhoog lopen, dan door het grasveldje en als we de brug bij het treinstation over zijn, zijn we bij Conquest. Ik ben hongerig, maar vaak krijgen we bij de aftercare wel brood. Ik hoop dat er niet zoveel kinderen zijn, want dan krijgen we altijd meer eten. Ik vind het niet eerlijk, want Nicky krijgt altijd geld mee van haar moeder om chips van te kopen op straat en ze krijgt bij de aftercare net zoveel brood als ze mij geven. Sir Peter is er ook altijd bij de aftercare. Ik hoop dat we vandaag niet weer brood met die rode jam krijgen en ik ga vragen of we mogen computeren. Ik weet precies op welke computers dat leuke spelletje met die flipperkast zit. Ik zie dat Peter alweer brood met jam aan het smeren is. Jammer, maar ik heb ook honger, dus ik ga vragen of ik hem kan helpen en dat mag, als ik daarna alle borden ook weer opruim. Als hij later al onze namen genoemd heeft om te kijken wie er vandaag is, verteld hij dat we vandaag iets over Arts & culture gaan doen. Als ik vraag of we niet kunnen computeren, zegt hij dat ik vergeten ben dat als hij aan het vertellen is, wij stil moeten blijven en dat computeren immers altijd op maandag is. Ik vind de sir stom. Hij praat vreemd en doet vaak spelletjes die hij wil doen. Eerst gaan we nog het detective spelletje spelen. Ik kom ook aan de beurt en door met mijn ogen te knipperen zonder dat de detective het ziet, pak ik wel 6 mensen. Daarna gaan we in groepjes zitten. Ik zit aan de blauwe tafel en we moeten een tekening inkleuren van allemaal dieren en dan opschrijven wat voor dier het is. Ik kleur het wel in, maar schrijf niks op. Daar heb ik geen zin in, want ik ben zo moe van school. Als het bijna 4 uur is, moeten we allemaal schoonmaken. Ik zit bij Sukeyna, Kelebogile en Jason in het groepje en we moeten vandaag de prullenbakken legen. Ik ga eerst naar Otteley, want zij is heel aardig, en daarna naar meneer Steyn. Die zit altijd achter zijn computer en praat heel luid over de telefoon. Omdat wij als eerste groepje klaar zijn, gaat de sir nog met ons touwtje springen. Hij snapt niet zoveel van het liedje dat wij zingen als je moet springen, maar hij kan wel heel hard draaien.
Als we naar huis lopen, wil ik snel over de brug, want laatst stond daar een man die heel gek tegen ons deed en allemaal vreemde dingen zei. Thuis is het donker, want wij wonen achter een winkel en daar zijn geen ramen. Mijn moeder heeft alleen de televisie aan, want anders is de stroom te duur zegt ze altijd. Ik heb geen vader, want die is vroeger dood gegaan omdat hij heel erg ziek was. Mijn moeder zegt dat heel veel mensen in Zuid Afrika die ziekte hebben. De papa van mijn zussen leeft nog wel, maar ik weet niet waar hij woont.
Vanavond eten we pap. We krijgen vaak eten van mijn tante die naast ons woont. Ik vind pap met tomaten erg lekker. Na het eten moeten we mijn moeder helpen met de vloer schoonmaken en afwassen. We spelen ’s avonds nooit op straat, want dan rijden er allemaal grote jongens heel hard rond in auto’s met luide muziek. Morgen is het zaterdag. Ik hoop dat het dan niet regent en we naar het zwembad kunnen…

Agnecia Rammeledi (8 jaar)